Gülmeni görebilecek kadar yakın olsam yeterdi aslında.
Bir sesin de yeterdi iyikili bir kaç cümle kurmamama.
Neden varım, neden yaşıyorum sorularıma bir son olabilirdi
bir bakışın.
Ve de adımı sadece adımı söylemen bana yaşadığımı,
acılarımı, sevinçlerimi bir anlığına unutturabilirdi
Ama noldu?
Bir kahve yapıldı; acı,
Bir şiir okundu; kısa,
Şimdi ne şiir bitiyor ne de acı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder