1
Zehrin ne ki senin?
Beni sen mi öldüreceksin?
Onlarca yaptım ben ölümle savaş
Ve de hiçbirini kazanamadan yaşarım hala hür.
Bilemezsin ne sen ne o ne de arkandakiler.
Görmediniz benim gördüklerimin ne azını ne dengini,
Tatmadınız kanınızın o ağır tadını,
Göremeyeceksiniz de bu savaşın sonunu.
2
Bir kez daha yenildim.
Yenileceğimi bilerek girdiğim bu savaşta.
Belki bu sefer ... dediğim her seferinde,
Tarumar etti beni en güvendiğim kim varsa.
Uzandım şimdi sırtüstü boylu boyunca,
Gözlerim kapalı ama nemli de;
Bir aç kapaya boşalacak yaşlar.
Hissettiğim nedir;
Pişmanlık? Özlem? Öfke?
Daha ağırını da kaldırdı bu gönül bu karanlık nemli gözlerle,
Daha sert kurşunlar da yedi bu kalp kan revan içinde.
Ama pes edecek kadar korkmadı bu beden ne ölümden ne sevgiliden.
Şimdi en koyu gölgesinde bu çınar ağacının,
Uzun zaman sonra dayamışken sırtını güvenilecek bir dosta,
Ne ölüm ne sevgili umrumda.
3
Küfretse kuruyana kadar bu koyu kırmızı dudaklar
Titrese şekilsiz iri eller
Ve inse sıradan koyu kahverengi gözlere perde
Başı göğe erse bütün sevdiklerimin
Bir çınar ağacı dibinde solucanlarla yaşasam
Onlarla yiyip içip varsak birbirimizin tadına
Ama açık açık ama göz göze
Vurmadan birbirinizin sırtına gülmeden birbirimizin eksiğine.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder