Şiir

Biraz daha gelemeyeceksen ben yine bekleyeceğim

Bu sıcakta bu soğukta

Yağdı yağacak yağmurda

Koşuşturan insanların arasında

Siyah bir kediyle oturduğumuz bu bankta

Ben seni bekleyeceğim.

Yerim var ekmeğim de var gibi

Okuyacak kitaplarım ise bir ömürlük

Anlayacağın eksik bir şey var;

Gülememek ama tebessüm etmek gibi

Cebindeki paranın hiçbir yerde geçmemesi gibi

Göz gözü görmeyen yağmurda sokakta kalmak gibi

Bu eksiklik acıdan da acı, ölümle diz dize oturmak gibi.

Harflerin uzak diyarlara göç etmesi ile

Kuracak bir cümle, söylenecek bir şarkı bulamamak gibi.

Senin varlığın nasıldı unuttum ama

Eksikliğin böyle işte 

Şiir

Senin gelmediğin, gelemediğin

Ya da hiç bulunmadığın bir yerde yaşamak,

Hayatın tüm renkleri olan ara sokakları dahi

Ölüme benzetmek

İşte bu.

Ben biraz gitmek isterdim ama yanına

Ya da sevmenin var olmadığı bir yere

Seni götürmek.

Seninle orayı aşk’ın başkenti yapmak isterdim.

Seni isterdim bütün acıları yüklenerek

Ya da seni aramak isterdim çöller boyunca;

Bulamamak da olsa yolun sonunda

Senin heyecanına varmak,

Yaşama anlam katmak isterdim.

Bu kadar basitleştirmeden

Seni hem kimselere göstermemeyi

Hem de senin benim olduğunu yedi cihana duyurmak isterdim

Şiir

Ellerimi koyacak bir yer bulmalıyım,

Ama bir an önce,

Bu şaşkınlığım gülünç olmamalı,

Ya da olsun.

Anın tadına varıp yaşamalı her ne varsa,

Dudaklar ısırılmadan dişlerle gülmeli.

Ve sesler, gitar, keman adını bilmediklerim,

Bir bir, tatlı ve de narin narin işlemeli aklıma

Bu anın güzelliğini;

Sırtımı yaslamışken sandalyeme,

Mutluluktan uçmanın verdiği huzuru.

Ne güzel şey sevmek,

Daha da güzeli sevilmek.

Sevilmenin merak edilen anlamı

Bulunmamalı, durdurun beni merak ediyorum

Hem de nasıl

Denizi seviyorum ama yüzmeyi bilmeden

Uzaktan

Seni seviyorum…

Çıt Yok

Her adımda on beş yirmi arası ölü yaprağı eziyorum.

Ağaçlar koyu kahverengi, yerler ise ay ışığı ile açık kahverengi.

Serinlik var.

Buradan geçen kaçıncı insanım.

Var mı acaba bir anlamı?

Yürüyorum koyu kahverengi ağaçlar arasından.

Sıklaştıkça ağaçlar ısınıyorum.

Bazı ağaçlar ıslak.

Koyu kahverengi ıslak ağaçlar arasında yürüyorum.

Ay karşımda;

Bütün çirkinliği ve karanlığı ile bana bakıyor.

Rüzgar bu bakıştan memnun gibi;

Bir esinti ile bana sevgisini gösteriyor.

Buralarda hatırım var hala.

Vakti geldi,

Yerimi hazırlamışlar önceden.

Oturup yere, önce sol sonra sağ ayağımı atıyorum içeri.

Kalçamı topraktan kaldırıp atlıyorum yerime.

Güzel mi güzel

Bana layık

Ve de başlıyor merasim;

Rüzgar yine iş başında;

Toz toprak ne varsa çukuruma doluşuyor.

Yavaştan bir ağırlık seziyorum bedenimde

Yağmur başlıyor ardı sıra

Bir yaprak bu kadar ağır mı olur derken

Bir ağaç yıkılıyor ve bir tane daha

Tam çukuruma göre

Zifiri karanlıkta bir başıma, nefes alacak yerim kalmadan.

Her şey yolunda gibi

Daralan göğüs kafesi ve damarlar şaşkın.

Onların yoktu haberi olacaklardan.

Bir kalp sakin ve telaşsız.

Son sigarasını çekiyor ciğer ise.

Haberi kalpten almış besbelli.

Gözler kararıyor.

Bazen yarım yamalak açılsa da artık tamamen kapalı.

Kalp gitmiş.

Ciğerin sigarası yarım kalmış,

Yaşanılanlar yarım kalmış,

Ama çukur kapanmış.

Güneş açmış

Yeni güne dünya bir kişi fazla başlamış.