Karpuz Kabuğuna Yazılar Yazmak: Ağlamaklı Şiir..

Karpuz Kabuğuna Yazılar Yazmak: Ağlamaklı Şiir..: Adın üç kere geçti saçma sapan bir filmde yalnız olsam çok ağlardım ama annem bakıyordu otoban dolusu gürültüyü sıkıştırıp beynime anne dedi...

Gece

Zor gelmesin bir bakışın
Uyandırmadan kimseyi
En sıcak hislerinle gel
Ve de yormamalı seni sevginin fazlası
Bıraktığında kendini yatağına
Ceketinde değil ruhunda kalmalı o koku
Severken de nefret ederken de
Dublörün olmasın hayatında
Sarhoşluk onunla
Mahçubiyet onunla
Korku onunla
Ölüm onunla

Şiir

Herhangi bir koku yada bir köpekten korkuş.
Anlam yüklemek bir kenara dursun, zaman dursun yokluğunda.
Sigara sigarayı takip eder de, saniye niye uymaz sırasına.
Beden kalkmaz, yürek suskun; ne yerinden kıpırdamak mümkün ne de ölmek.
Sırasını beklemekte yürek de ölmek de.
Senin kokun var bi.
Korkunca elimi tutuşun var bi.
O el nedir?
"Tanrının bir ölümsüzlük simgesi"
Yutkunamadım gözlerine bakıp.
Bir el vardır bilmezsin,
Tüm ruhunu çekebilir.

Şiir

Koş gel beklediğin burada gibi. 

İnanmaya kalsa çocuktan çocuk. 

Aşk olsa marifet, ustalığı yedi cihanda. 

Her derdine ayrı sigara yakar.

Kalmaz para cebinde,

Hatıra üstüne hatıra harcamakta.

Bir Şarkı

Cibelle

Green Grass

https://www.youtube.com/watch?v=wbRkKzX4L2g

Bir Adam

Bir adam düşün, tuvaleti gelen ve ayakta işeyecek bir adam. Bu adam ayakta, tuvaleti var, sıkışmış ama. Unutuyor, tuvaletini yapmayı unutuyor fermuarını dahi açmışken. Bir adam düşün uyumayı unutuyor. Rüya aleminde yaşadığı için. Bu adam gençliğini anımsamıyor, hele çocukluğunu hiç hatırlamıyor. Bir yıl var aklında. Gözlerinde gözler can buluyor, teninde bir yanma parlıyor. Kaşlarını çatıyor, sararıyor, derin bir nefes alıyor, veremiyor. Adam unutuyor. Her anını unutuyor. Yaşadığı bir saniyeyi sonraki saniyede unutuyor. Bir yıl var aklında. Bir an. Gülen gözler ve ölümden korku var. Şimdi ölmek ... demeyin de ne istersiniz yapmaya hazırım diyor tanrılara o an. Adam bunu unutuyor, dudakları titriyor, alnı terliyor, tanrılara bakıyor. Bakıyor ama.

Şiir

Gülmeni görebilecek kadar yakın olsam yeterdi aslında.

Bir sesin de yeterdi iyikili bir kaç cümle kurmamama.

Neden varım, neden yaşıyorum sorularıma bir son olabilirdi bir bakışın.

Ve de adımı sadece adımı söylemen bana yaşadığımı, acılarımı, sevinçlerimi bir anlığına unutturabilirdi

Ama noldu?

Bir kahve yapıldı; acı,

Bir şiir okundu; kısa,

Şimdi ne şiir bitiyor ne de acı. 

Şiir

İnsan yalnızlığa da alışırsa gerisi koymazmış

En soğuk havalar

En çamurlu yollar

En kötü arkadaşlar

Yok olurlarmış

Denize, deniz havasına gitmek lazım

Sevgilileri hatırlayıp,

Eskiyi yâd etmeli

Yalnız, yapayalnız

Kalabalık gibi

Herkes seni seviyor gibi

Çok, çok güzel bir zaman

Gözyaşları sevinçten

Bu mutluluğun resmi

Herkes yolunda

Her şey yolunda.

Gülmez Sokak

Sevgilim

Kimsin?

Neden bunca karmaşanın içine soktun beni?

Şu yere düşmüş elli kuruş senin midir?

Sinmiş midir kokun?

Neden bizim şarkımız çalmaz hiç oralarda?

Bu sokağın adını hangi hadsiz koymuş?

Gülmez sokak...

Evet, bekleyenler mi ararsın, bekletenler mi ararsın

Yoksa nefes alıp verip yaşadığını sananlar mı?

Ağlayan zırlayan yok burda

Efkar, keder yok

İsimler var

Yol kenarındaki çöpten balkona asılan çamaşıra kadar hepsinin isimleri var

E kolay mı hatır var hatıra var

Biraz da değil koca bir mahalle aşk var

İsimler var

Sabahları fırından sokağa bir Elif kokusu yayılır

Hissetmen gerek

Burun direğim sızlar her sabah

Fırıncı gelmiştir buraya yirmi bir yıl evvel

Yirmi bir yıldır her günün sabahından akşamına Elif der

Bir lokma yeter doymana

Oturur çünkü yüreğinin orta yerine

Hissedersin fırıncının hissettiklerini

Hissedersin ve yaşarsın yine

Geçersin her bir gün fırının önünden.

Ya o köşedeki gençten çocuk;

Mahalledeki ayakkabı boyacısına ne demeli

Garibim, kokar, buram buram Selin kokar

Boyarken ayakkabıları, bakar sürekli gelene geçene

Bilir olacakları, susar.

Parasızlığına Selin katar

Kattıkça yanar içi

Elleri de susar garibimin

Çalışamaz yeri gelir dolu gözlerden

O da bekleyenlerdendir

Gelen neden gelir

Giden neden gider

Bitmeyecek gibi gelmesini hissettiren nedir?

Bir sokağın adı neden gülmez’dir?

Ben

Şimdi karanlık falan umurumda değil.
Sokak lambasının odadaki yansımasıyım.
En güneşli, en huzurlu yerim.
Bir vapurda ben,
Bir bankta ben,
Yollarında ben.
Bir tango müziği çalmakta.
Aşk bu yakınlarda olmalı.
Bir bütün olmalı her yazılan.
Oynanan oyun odanın tavanında.
Sokak ortasında ben,
Elleri cebinde ben,
Bir ben.
Hayal kurmak en ucuzu
Ağız dolusu küfür hamallık
Acı, yıllar evvel yırtılması gereken fotoğrafta
Kahvenin telvesinde ben,
İliklenen son düğme ben,
Kalan ben.
Suya düştü iki hayal
Biri battı, biri yüzer hala
Bir ben,
Kalan ben,
Boğulamayan ben.

Nerde?

+ Sen neredesin?
- Aptal! Ben senin üşenipte girmediğin her çıkmaz sokağın sonundayım. Ön yargıyla yaklaşıp izlemediğin her filmin başrolündeyim. Yalan söyleyerek kandırdığın her insanın saflığındayım. Düşünmeden konuşup kırdığın her kalpten akan gözyaşındayım. Ben senin kusurlarında, noksanlarındayım. Beni arama boş yere. Ben senin isyanlarının ve dualarının arasındayım. Beni arama boş yere. Ben senin bir türlü duyamadığın vicdanın sesiyim. Acılarının gözyaşı, sevincinin gamzesiyim. Beni arama boş yere.

Durum

Bir iz var artık bende. Derin değil ama sıkıntı yaratacak bir durum belli ki. Kan var, müzikle beraber. Kan da tutmaz ki beni. Neden o zaman şimdi bu durulma, değişmeyen şarkı. Bu ani üşüme, ani terleme, ani gerilme, ani sen, ani ben ama neden ani biz değil? Ani yada yavaştan biz değil değil?

Yıl

+ Buralar biraz havasız gibi.
- Havanın penceresi mi olur? Laf! Havasız olan için! Kapılı olan kapıların senin düşmanın.
+ belki doğru dediklerin ama ben anahtarını kaybettim yüreğimin kapılarının. Yalan. Özür dilerim. Kaybetmedim. Sadece anahtarları değil, hayallerimi de beni ben yapanları da verdim onlara. Her biri farklı yerlerde şimdi. Nasıl isterim şimdi geri?
- !